Ενημέρωση, ενημέρωση über alles

Είμαι στο γραφείο, έχω φτιάξει ένα μεγάλο φλιτζάνι με καφέ, έχω ανοίξει τον υπολογιστή και η πρώτη κίνηση που κάνω είναι αρχίσω να μπαινοβγαίνω από blog σε blog. Πριν από αυτό, όταν στη ζωή μας (των Αθηναίων βέβαια, γιατί κάποιοι άλλοι – ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε - μόνο σε μακέτα το έχουν δει) μπήκε το μετρό, την πρωινή μου ενημέρωση την είχε αναλάβει η metro. Ειδήσεις σύντομες και προπαντός τσάμπα. Τέρμα οι μισητοί λαθραναγνώστες που για να γεμίσουν το ανιαρό εικοσάλεπτο της υπόγειας σκοτεινής διαδρομής, σχεδόν έχωναν τη μούρη τους μέσα στην ΔΙΚΗ ΣΟΥ εφημερίδα. Και εντάξει, να διαβάζουν την εφημερίδα σου κάτι πάει κι έρχεται. Άνθρωποι είναι κι αυτοί και θέλουν να ενημερωθούν. Αλλά εδώ μιλάμε και για αυτούς που διαβάζουν τα SMS την ώρα που τα γράφεις ή λοξοκοιτούν τις φωτογραφίες από τις διακοπές σου που μόλις 5 λεπτά πήρες από τον φωτογραφείο και λαχταράς να τις δεις. Τέλος πάντων, περισσότερα επεισόδια από το «Ταξιδεύοντας με το Μετρό» θα τα δούμε κάποια άλλη στιγμή. Αν πάμε ακόμα πιο πίσω, η πρώτη «κίνηση ενημέρωσης» ήταν το να μπω στο in.gr ή στο Pathfinder ή στο Contra ή κι εγώ δε ξέρω σε ποιο άλλο ενημερωτικό portal. Η είδηση φρέσκια. Να μυρίζει ιώδιο και να σπαρταράει. Με τα κειμενάκια της, τις φωτογραφιούλες της, τα βιντεάκια της, τα links της. Έμπαινες να διαβάσεις για την αύξηση τιμής της βενζίνης και κατέληγες να κατεβάζεις συνταγές για τάκος και μπουρίτος. Ακόμα πιο παλιά (προ αμνημονεύτων χρόνων δηλαδή) η πρώτη κίνηση ήταν να ανοίξω το τρανζίστορ στο μπάνιο, την ώρα που έπλενα το πρόσωπό να φύγουν οι τσίμπλες, και ν’ ακούσω την πρωινή εκπομπή του Βασίλη Λυριτζή και του Δημήτρη Οικονόμου στον Flash. Πάνε κι αυτοί. Μεγαλοπιάστηκαν. Απέκτησαν εκπομπή στην τηλεόραση (αλλά να μου πεις «εδώ απέκτησαν στήλη σε εφημερίδα και φτωχοί πλην τίμιοι bloggers, εκεί κολλάς;» ΟΚ. Δεν κολλάω). Και βέβαια να μη μιλήσω για την εποχή πριν από τις λάσπες, όπου στεκόμουν μαζί με άλλους πέντε-έξι μπροστά από τις αθλητικές εφημερίδες που κρέμονταν σαν φρεσκοπλυμένα σώβρακα από τα μανταλάκια του περίπτερου δίπλα στη στάση, διαβάζοντας τους πηχυαίους τίτλους και θαυμάζοντας τον ποιητικό οίστρο του αρχισυντάκτη. Μην κουνάτε το κεφάλι. Έχω χάσει λεωφορείο έτσι. Μη φανταστείτε βέβαια ότι όταν εμφανίζονταν στη ζωή μου το ένα Μέσο εξαφανίζονταν το άλλο. Απεναντίας. Πλέον το ένα έχει συσσωρευτεί πάνω στο άλλο. Στο μπάνιο ραδιόφωνο, στο αυτοκίνητο ραδιόφωνο, στο μετρό εφημερίδα, στο γραφείο portals και blogs. Χαμός. Λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι.

Και να που τώρα ερχόμαστε τώρα εμείς με ένα blog αλλιώτικο από τ’ άλλα (ναι καλά. Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάστε), ένα blog που έλειπε μέχρι τώρα από την Blogoland για να καλύψει το κενό της έγκαιρης και έγκυρης ενημέρωσης. Με 15 συνεργαζόμενους καλούς συναδέλφους δημοσιογράφους, 2 συνεργεία εξωτερικών μεταδόσεων (κομπλέ), 3 ηχολήπτες, 6 εικονολήπτες, 6 γραφίστες (οι 5 ασκούμενοι), 2 διορθωτές, 5 ρουφιάνους, 4 μηχανικούς υπολογιστών (ο 1 guru), 1 γυναικολόγο μηχανικό, 2 μακιγιέζ (sic), 3 τεχνικούς για τη μηχανή του cappuccino, 2 λευκά κανίς (φύλακες) και 1 ταϊλανδέζα ειδική στο ταντρικό μασάζ (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο). Εντάξει, δεν είμαστε και τα Απίστευτα Δρώμενα αλλά το παλεύουμε. Το Dummy Blogger θα μοιράζεται δωρεάν στο μετρό και στα Goody’s, στα Starbucks και στα Planet Hollywood, στα διόδια της Αττικής Οδού και στη γέφυρα Ρίου-Αντίρριου, σε επιλεγμένα σχολεία και εκκλησίες (μαζί με τα αντίδωρα).

Ζητώ συγγνώμη για την παραπάνω παράγραφο. Oops!... I did it again Γράφτηκε σε μια κρίση ενθουσιασμού για το νέο μου πόνημα. Ελπίζω να μη σας ενέσπειρα φρούδες ελπίδες ή απλώς να σας τρομοκράτησα. Δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου. Το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι τελειώσω αυτό το post γιατί έχουμε και σοβαρές δουλειές (ποιος ήρθε;) να κάνουμε.